>اول دفتر به نام ایزددانا صانع پروردگارحی توانا اکبر و اعظم خدای عالم و آدم صورت خوب آفرید وسیرت زیبا ازدربخشندگی بنده نوازی مرغ هوا رانصیب وماهی دریا قسمت خود می خورند منعم ودرویش روزی خود می برند پشه وعنقا حاجت موری به علم غیب بداند دربن چاهی به زیر صخره ی صما جانور ازنطفه می کند شکر از نی برگ تر از چوب خشک وچشمه زخارا شربت نوش آفرید ازمگس نحل نخل تناور کند زدانه ی خرما از همگان بی نیاز و بر همه مشفق از همه عالم نهان و بر همه پیدا پرتو نور سرادقات جلالش از عظمت ماورای فکرت دانا خود نه زبان در دهان عارف مدهوش حمد وثنا می کند که موی بر اعضا هرکه نداند سپاس نعمت امروز حیف خورد برنصیب رحمت فردا بار خدایا! مهیمنی ومدبر وزهمه عیبی مقدسی ومبرا ما نتوانیم حق حمد تو گفتن باهمه کروبیان عالم بالا سعدی از آن جا که فهم اوست سخن گفت ورنه کمال تو وهم کی رسد آن جا شعر از استاد سخن سعدی شیرازی