دیشب شبی بود که مولای ما بالاخره به آرزویش رسید کسی که از کعبه سر بر آورده بود در نماز و در خانه ی خدا سر به آستان جانانش فرود آورد. آغازش خدایی بود . زندگی اش خدایی بود و پایانش خدایی تر دنیا را ترک گفت و عالمی را در غمش سوزاند هر چند سعدی شیرین سخن میگوید
کس را چه زور و زهره که وصف علی کند
اما شیعه ایم وناچار به این که خود را به علی مرتبط کنیم باشد که دستمان را بگیرد و قبولمان کند .
من در این جا اکتفا میکنم به روایتی از ابن عساکر در کتاب در المنصور از جلال الدین سیوطی که از علمای اهل سنت است در تفسیر سوره ی بینه نقل می کند ابن عساکر از جابربن عبدالله انصاری نقل میکند :ما در نزد پیامبر اکرم بودیم که امیرالمومنین علی (ع) وارد مجلس شدند . پیامبر فرمودند این شخص و شیعیانش هستند که در روز قیامت رستگارند واین آیه نازل شد ان الذین امنوا و عملو االصالحات اولئک هم خیر البریه و از آن زمان هر گاه امیر المومنین وارد مجلسی می شدند اصحاب پیامبر می گفتند خیر البریه آمد
